Utrecht: HES, 1988

back cover text:

Ingebeeld, zei Freud. Uitgebeeld, zeggen feministen, tot cultuurgoed gemaakt en daardoor gestimuleerd. Het denken over verkrachting wordt sterk bepaald door de uitbeeldingen ervan in de cultuur, van bijbelteksten, klassieken, schilderijen, tot de film van vandaag. De culturele clichés dringen niet alleen door tot de rechtszaal, maar zelfs tot het denken van de slachtoffers zelf. Daarom voelen ze zich ten opzichte van hun eigen ervaring vervreemd.

In dit boek worden uitbeeldingen van verkrachting in de kunst geanalyseerd. In het eerste deel zijn dat de gangbare klassiekers; alle door mannen gemaakt. Er wordt een manier van interpreteren voorgesteld die het ongezegde naar voren haalt. Freuds Dora belicht een verhaal uit Richteren, Rembrandts Lucretia laat aspecten uitkomen die in Livius’, Ovidius’ en Shakespeare’s teksten op de achtergrond bleven. In het tweede deel komen vrouwen aan het woord; kunstenaressen die vanuit hun positie verkrachting uitbeelden, en een vrouw die haar eigen ervaring vertelt. Er wordt betoogd, dat verkrachting pas bestreden kan worden als er werkelijk naar vrouwen wordt geluisterd.